Dag 12 van Campeche naar Merida

We beginnen met het ochtend ritueel waarbij blijkt dat het hotel uit 2 gebouwen bestaat en we schuin aan de overkant moeten ontbijten. Het is zo vroeg al behoorlijk warm, ruim over de 30 graden en weer goed vochtig. We krijgen in de busrit van 2 uur naar Uxmal een hoorcollege over het leven in Mexico. Van geboorte (85% van de kinderen in Mexico komt via een keizersnede op deze aardkloot, dan kunnen ze de bevallingen lekker overdag rondom de siësta plannen) via het huwelijk (grote feesten van enkele honderden familieleden) tot de oude dag (de grootouders trekken rond in de familie als ze alleen en op leeftijd zijn). Ook krijgen de meisjes met 15 jaar een groot feest om iedereen te laten weten dat ze huwbaar is en ter beschikking.

De opgraving van de Maya stad Uxmal is een keurig verzorgd complex en men is ook vandaag nog bezig om delen ervan te restaureren. 3 Grote tempels, de gebruikelijke balsport arena en grote binnenplaatsen bezoeken we onder een verzengende hitte. Je voelt de zweetdruppels over je rug naar onder glijden. Hier en daar zitten leguanen op stapels stenen ons aan te kijken. We kijken terug en maken foto’s van de beestjes. Erg druk is het hier niet en we beklimmen 2 van de 3 tempels. PP laat ook hier weer horen dat hij zijn huiswerk gedaan heeft. Bij de laatste tempel, een piramide die zeer steil omhoog loopt en volgens PP verkeerd gerestaureerd en opgebouwd is, heeft de hitte ervoor gezorgd dat niemand meer deze stenen berg van 32 meter hoog wil gaan beklimmen.

Het is inmiddels 12 uur en we gaan eten in een inheems restaurant waar men de kunst van slow cooking in de grond machtig is. We krijgen te zien hoe men dat doet en mogen dan aan tafel. Na een limoensoep (heerlijk) krijgen we de gerechten uit de bak, die dus in een kuil in de grond uren hebben zitten garen, keurig op een bord geserveerd. Het smaakt voortreffelijk, het vlees bestaande uit kip en een soort zuurvlees is super mals. Na het toetje stelt PP voor om een fles Tequila meester te maken. Het is de duurdere en donkere variant die erin gaat als koek. Vervolgens wordt de cucuracha truc met de Tequila uitgevoerd. 2 personen naast elkaar voor een tafeltje waarop de baas en bazin van de eettent een serie glaasjes zet. Die worden voor de helft gevuld met Tequila daarbovenop dezelfde hoeveelheid koffielikeur en een paar druppels bruiswater. Vervolgens wordt het glaasje met inhoud een paar keer flink hard op de tafel geslagen zodat het drankje gemixt wordt. Onder luide aanmoedigingen van de rest worden er vervolgens 2 tot 3 van deze drankjes achter elkaar in 1 teug naar binnen gekieperd. Ik moet zeggen ze smaken na elk glaasje steeds beter. De stemming stijgt en het niveau in de fles Tequila daalt.

Na een korte rit, iedereen lag volgens mij te pitten, komen we aan in hotel Colonial in Merida. Marion en ik gaan nog ff de stad verkennen. We komen terecht in een door Carlos Slim gerestaureerd koloniaal pand. Hier zit het hoofdkantoor van zijn eigen bank en het voorste gedeelte kun je van binnen bezichtigen. Alles ziet er prachtig uit. Op de tweede verdieping is een fototentoonstelling van een Portugese fotograaf met foto’s uit 1946 van de opgravingen die we tot nu toe hebben bezocht en Chichén Itzá dat we morgen gaan bezoeken. Daarna gaan we met allebei een cappuccino frapé in de hand in het parkje op de Zocalo zitten in duo stoeltjes in S-vorm waardoor je elkaar aankijkt. We komen aan de praat met een Mexicaan die, nadat hij hoort dat we uit Nederland komen, honderd en een dingen verteld. Wat mij bijblijft is zijn afkeer van Amerikanen in het algemeen en mr. Trump in het bijzonder. ’s Avonds gaan we met bijna de hele groep lekker en gezellig uiteten in een restaurantje dat PP heeft uitgezocht.