Banff sightseeing

Na een yoghurt granola ontbijt (aanrader) vertrekt onze bus om even na 9 uur voor wat bezoekjes in de omgeving van Banff. Eerst brengt Johan ons naar het Fairmont hotel. Dit hotel is gebouwd eind 19e eeuw door de bedrijven die de “ocean to ocean” spoorlijn hebben aangelegd. Een super-de-luxe hotel met overnachting voor net geen € 1.000 per nacht. Maar wat een plaatje dat midden op Sulphur Mountain ligt en een uitzicht over de Rocky Mountains heeft om van te watertanden. We lopen wat rond en maken veel te veel foto’s. De volgende stop is Bow falls, een waterval in het dal onder aan de voet van de berg met het hotel. De natuur is overweldigend mooi. Ja ik weet het alweer mooi maar ik kan geen ander woord bedenken. Het water heeft weer die prachtige groen-blauwe kleur en valt in de Bowen rivier die snel voor onze voeten voorbij glijdt. Kers op de taart is een golfbaan die langs de oever is aangelegd. Na even googelen blijkt een rondje 369 dollar te kosten dus we passen onze middag plannen toch maar niet aan.

Busje in voor de volgende stop die Surprise corner heet. We zien de zogenaamde hoodoos. Dit zijn door erosie uitgeschuurde rotsen die met een beetje fantasie de vorm van mensen hebben. De mythe is dat dit herinneringen zijn aan personen die nooit van iemand hebben gehouden. Vandaar dat de uitspraak “Who do you love” er aan gekoppeld is.

Next stop: Johnson Canyon waar we een trail gaan lopen naar de lower en upper falls. Het blijkt een wandelroute te zijn door een ravijn waar een aantal watervallen te bewonderen is. We mogen van onze Blues Brother zelf kiezen of we alleen naar de eerste (de lower fall) wandelen en terug of de hele wandeling (ongeveer 5 km) maken tot aan de upper fall. Eerlijk is eerlijk wat een heerlijke wandeling langs de rivier onder in het ravijn. De geur van dennen de hele tijd in je neus. Ik vraag me af of er op onze planeet ergens schonere lucht in te ademen is. Nadat we genoten hebben van de aanblik van de onderste waterval besluiten we nog wat verder bergop te wandelen. Maar Marion en Monique geven er 10 minuten later de brui aan en lopen terug. John en ik zetten er flink de pas in en gaan naar de upper fall. Daar aangekomen zien we dat er een rij staat die om het hoekje verder gaat dus we zien daar helemaal niets. Aangezien we niet een half uur in de rij kunnen staan omdat ons reisgezelschap ook weer eens verder moet lopen we terug uit de rij. Dan zien we nog een bordje met 100m hogerop nog een viewpoint. Tja we zijn al zover gekomen dan kan dat er nog wel ff bij. En ja hoor daar zien we de upper falls. We maken bezweet wat foto’s maar eigenlijk was het nauwelijks de extra moeite waard en keren terug naar de bus.

Johan neemt ons mee naar het Banff Sign voor een groepsfoto bij deze grote houten letters bij de ingang van het dorpje. Daar aangekomen zien we werkelijk een rij staan om een kiekje te nemen. Het animo in de bus daalt vliegensvlug naar 0 en iedereen roept rij maar door Johan. Die lacht en geeft weer eens gas.

De laatste stop is bij Lake Minnewanka. Een groot stuwmeer met watersport erop. Dat mag blijkbaar alleen hier. Nu is het mooi geweest met het gapen naar al dat natuurschoon en keren we terug naar onze Inn.

We besluiten een terrasje te pikken downtown Banff en wat boodschappen in de supermarkt te doen voor morgen onderweg. We sluiten af bij Brazen, een spiksplinternieuw restaurant dat in de Tripadvisor top 5 staat. We genieten van alle super lekkere gerechten. Het toetje van mij is een crème brulee in een asbak waarin twee chocolade sigaretten liggen op een bedje van as lijkt het, maar dat smaakt als grauwgrijze suiker. Eronder zit een top crème brulee. Tja de serveerster zei al dat het een toetje met een twist was ….