2 oktober Hellfire pass en Erawan watervallen

Vanmorgen blijkt dat Hans zijn rechter bovenarm volledig doorgebroken is en een aantal ribben gekneusd heeft. Hij is voor een operatie overgebracht naar een ziekenhuis in Bangkok. Hij wil daarna direct terug naar Nederland dus onze groep is nu nog 11 personen groot. Hopelijk gaat de operatie en terugreis wel voorspoedig voor hem verlopen.
Vanmorgen gaan we een bezoek brengen aan de Hellfire pass. Dit is een gedeelte van de dodenspoorlijn waar heel veel krijgsgevangenen het leven lieten bij het uithakken van enorme rotsen tot er een kloof gemaakt was waarin de spoorlijn aangelegd kon worden. We starten onze bezichtiging in het museum en gaan vervolgens met een audiotour op ons hoofd een wandeling maken door de kloof waar nog enkele resten van het spoor en diverse gedenktekens te zien zijn. De verhalen die in het Nederlands op onze koptelefoon te horen zijn geven een levendig en bizar beeld van wat zich hier in de 2e WO heeft afgespeeld. Iedereen wordt er stil van. De Japanners waren toen net zo wreed als de Nazi’s misschien nog wel erger. De terugweg uit de kloof kan ook via een alternatieve en volgens Sander uitdagende route. Volledig bezweet door alle trappen en de enorme luchtvochtigheid komen we een uur later weer boven bij de mini-van op de parkeerplaats. Na weer een lekkere Thaise lunch bij een echt Thais familie restaurantjes onderweg komen we tegen 2 uur aan bij de Erawan watervallen. We krijgen van de reisleiding tot 5 uur de tijd om de 7 etages van de watervallen te bekijken en er te zwemmen. Volgens Sander is het pad na de 3e etage weer uitdagend. We besluiten ze alle 7 te gaan zien en beginnen met Kevin en Céline aan de weg omhoog. Nou dat hebben we geweten!! Een bijzondere klauterpartij over glibberige paden, heel veel boomwortels, half versleten bruggetjes, rotsblokken op het pad en in het water, gammele trappen enz. Als we dan eindelijk boven zijn mogen we nog net een foto maken van de medewerker van het park want vanaf half 4 moet iedereen weer langzaam naar beneden. De terugweg is nog lastiger, bij het dalen gaan we dus allemaal wel een keer onderuit, zonder schade gelukkig. Marion en ik slaan het zwemmen op level 2 dus maar over. Kevin en Céline gaan wel, naar achteraf blijkt 3 minuten want toen moest dat level ook weer leeggemaakt worden. Wij lopen direct door naar de anderen die in een klein zaakje bij de uitgang op ons wachten. Wat kan een mens veel zweten op een dag. Terug in het resort duiken we meteen het heerlijk grote zwembad in en liggen nog wat op de ligbedjes uit te puffen. Vanavond zijn we vrij en gaan we met zijn tweetjes eten in het buiten restaurant. Marion aan de frites en ik weer lekker Thais. Morgen om half 6 op voor de volgende ontdekking van Thailand.