21 augustus Yogjakarta rustdag

Vandaag staat er zo goed als niets op het programma. We slapen lekker uit en na het ontbijt ploffen we op ligbedjes bij het zwembad neer. Tegen de middag is er een gezamenlijke lunch in het centrum bij een leuk restaurantje. Daarna zet Aris ons af in Malioboro street, zeg maar de PC Hooft van Yogjakarta, waar we anderhalf uur mogen shoppen. Marion en ik zijn geen shoppers en na wat geneusd te hebben zijn we het al snel beu. We komen bij een Starbucks langs en doen hier de enige aankoop vanmiddag: een latte machiato caramel voor Marion en een ice frappuccino caramel voor mij. We gaan terug naar het hotel en onze buschauffeur kiest de kortste route. Ongeveer een kilometer voordat we bij het hotel zijn is de straat zo eng dat we er eigenlijk niet doorheen kunnen en veroorzaken we een file in die straat en de zijstraten die daarop uitkomen. Nadat een becak chauffeur is wakker gemaakt op zijn bakfiets en hij het ding wegrijdt kunnen we half over de stoep rijdend door. Als ik naar buiten kijk zie ik dat Indonesiërs dus ook niet vrolijk kunnen kijken. Aangekomen bij het hotel gaan we weer snel naar het zwembad. ’s Avonds hebben we een gezamenlijk diner met de hele groep in het Yogjakarta Plaza hotel.
Wat is me nou na 10 dagen Indonesië het meest opgevallen:
• 275 miljoen Lieve vriendelijke mensen en vooral kinderen
• Huisjes in alle kleuren van de regenboog
• Brommertjes, brommertjes en nog eens brommertjes
• Troep op straat
• Links rijden
• Overal groene bomen, bergen, rijstvelden
• Moslims
• Bijna alleen maar Japanse auto’s
• Geen of slechte trottoirs
• Indonesische vlag is rood van boven en wit onder (omdat na de onafhankelijkheid van Nederland het gemakkelijk was om het blauw ervan af te scheuren)