17 augustus van Bandung via Kroya naar Wonosobo

Vanmorgen vertrekken we met een aantal auto’s naar het station van Bandung. De bus is gisteravond al aan zijn reis naar Kroya begonnen. Wij gaan deze 400 km per trein afleggen. We hebben allemaal een kaartje voor de eksekutif (ja dat is echt het Indonesisch woord) klasse gekregen. Ruime zitplaatsen die ook nog kunnen draaien zodat je recht voor het raam zit. Prachtige vergezichten trekken aan ons voorbij, het is echt een mooie tocht. Na ongeveer 2 uur stopt de trein op een klein stationnetje zodat de machinist en zijn helpers kunnen controleren of de wielen niet te warm zijn geworden. Aris heeft een kopje cappuccino voor ons geregeld en komt echt Indonesische “spekkoek” brengen. Best vol te houden zo. Het is vandaag de nationale feestdag in Indonesië, Onafhankelijkheidsdag, en overal is feest en trekken er optochten door de dorpjes die we passeren. De indo’s vieren dat ze 72 jaar geleden onafhankelijk van Nederland werden.
Tegen lunchtijd krijgen we allemaal een Indisch gerecht geserveerd in de trein. Nasi met kip en een eitje. Het lijkt net een vliegtuig maaltijd maar hij smaakt prima. Tegen half 2 komen we aan op het station van Kroya. We kunnen niet van het perron af omdat je hier gewoon over het spoor naar de uitgang moet wandelen. Als de andere trein vertrokken is, kunnen we oversteken en gaan naar onze knal oranje bus. Die heeft het dus op tijd gered. Nu gaan we op weg naar ons hotel in Wonosobo nog eens een rit van ongeveer 3 uur. We zitten nu in Midden-Java op het platteland en in de bergen. Geen files meer, wel weer genoeg brommertjes. Onderweg stoppen we bij een baksteen bakkerij. Heel interessant. Een vrouw maakt van rode aarde die ze daar gewoon uit de grond steken, met water een soort klei die ze in een vormpje met het formaat van 4 bakstenen doet. FF aanstampen en het vormpje ervan aftrekken. Dit moeten de bakstenen worden en dat gaat vanzelf als ze in de zon te drogen worden gelegd. Als ze na 2 weken droog genoeg zijn, gaat een mannetje ze bakken. Ze stapelen de bakstenen in rijtjes op elkaar en ertussen in worden de overgebleven vliesjes van de gepelde rijst gelegd en die wordt in brand gestoken. Het smeult tussen de bakstenen en zo worden ze gebakken. Heel simpel maar erg effectief. Het valt ook onderweg op dat de woningen beter worden. Na alle hutjes die we gezien hebben beginnen de bouwwerken hier al aardig op huizen te lijken.
Het Kresna hotel is volgens Aris het beste in de stad, er zijn er wel maar 2. Het blijkt een hotel uit 1910 te zijn en in oude koloniale stijl, waarschijnlijk door de Hollanders gebouwd. Het klopt wat Aris zei, het hotel heeft geen sterren maar wel stijl. Het is sindsdien flink gemoderniseerd want er is zelfs WiFi (alleen in de lobby). Marion is helemaal happy want het blijkt dat ze hier op de TV zelfs BVN hebben. Dit soort TV’s zie je in Nederland alleen nog bij Frans Tweedehands. Het heeft nog een flinke toeter aan de achterkant en het is wel een beetje door de sneeuw heen naar de uitzending gluren, maar ja dan heb je ook wat. ’s Avonds gaan we gezamenlijk dineren in het hotel, er zijn ook weinig opties in dit plaatsje, verteld Aris ons. Daarna op tijd naar bed, want de wake-up call is om half 5!!!