9 oktober van Pai naar Mae Hong Son

We gaan van het pittoreske resortje in de minibus verder met onze tocht door de bergen. Na 1 uur stoppen we bij het eerste viewpoint dat schijnt een heel mooi uitzicht te geven over de bergen, helaas hangt het helemaal in de wolken en zien we niet meer dan dikke mist. Dus door naar de volgende stop, de bergstam van de Lisu. Hier maken we een wandeling door het gehucht en komen de inwoners met allerlei zelfgemaakte spulletjes aanzetten. Marion kan het niet laten en koopt voor haar moeder een kaartbeursje. Waarschijnlijk te klein voor al het kaartgeld dat ze Marion elke maandagavond afhandig maakt, maar ja we hebben de locals gesteund. De grotten waar we vervolgens heen gaan heten de Tham Lod grotten. Na een stukje te voet door de grot te zijn gewandeld en stalagmieten en stalagmieten te zien krijgen stappen we op een zelf gemaakt bamboe vlot en varen we een stuk door de grot. Nou ja varen. Aan het eind van de grot gaat de voorste man het water in en trekt ons tegen de stroom in terug naar het begin. Het krioelt er van de vissen en tegen het plafond ziet het op plaatsen zwart van de vleermuizen. De mensen van het dorpje bij de grotten mogen het exploiteren van de overheid zodat ze een bron van inkomsten hebben en niet verder gaan met het omzagen van het tropisch regenwoud. Een mooie ervaring rijker gaan we lunchen in iets wat op een omgebouwde garage lijkt maar de kokkin verstaat haar vak en we eten weer dingen die we nog niet geproefd hebben en overheerlijk zijn.
We gaan weer verder de bergen in en willen stoppen bij een volgend uitzicht maar de mist hangt ook hier en dus rijden we maar verder. De laatste stop voor vandaag is bij de mud spa van Phu Klon. Een van de drie bronnen ter wereld waar modder uit een soort hete bron van 70 graden gehaald wordt. Dit krijgen we allemaal op ons gezicht gesmeerd. We zien er allemaal uit als zwarte piet en als het opgedroogd is als grijze piet. Schijnt heel goed te zijn voor je huid. Met gezichtjes als babyfaces gaan we op weg naar het hotel in Mae Hong Son. Een schitterend hotel. ’s Avonds gaan we met zijn allen eten in de stad. Oh ja mijn nieuwe Iphone heeft het begeven en ik zie afwisselend het beroemde blue screen of death en het Apple logo. Ben dus vanaf nu echt afgesloten van de buitenwereld hier in het noorden van Thailand. Behalve natuurlijk via de HTC van Marion natuurlijk